Stads wandeling Guilin en aankomst Hong Kong

Na een kort nachtje en uitchecken zijn wij zonder ontbijt de stad ingegaan voor een laatste wandeling door Guilin. Wij hebben langs het meer gewandeld en kwamen tijdens onze wandeling in een leuk café. Het was schoon en fris en de ontbijtkaart was gericht op toeristen en geheel in het Engels geschreven. Het personeel sprak ook goed Engels en het was er heel gezellig. Na het ontbijt zijn wij gaan wandelen en shoppen en nog wat foto's maken aan het meer. Toen wij weer bij het hotel aankwamen stond de taxi chauffeur al op ons te wachten. Alleen de koffers nog in de taxi en alweer opweg naar het vliegveld. Het was vrij rustig op de weg. Binnen 45 minuten stonden wij al weer op Guilin airport. En wonder boven wonder vertrokken wij ook nog op tijd. Om 19.00 uur waren wij alweer geland in Hong Kong. Björn had in het vliegtuig al metrokaarten gekocht. Hiermee kunnen wij in iedere metro stappen en de transfer van en naar het vliegveld zijn inbegrepen. Wij waren al om 21.00 uur in het hotel. Dit liep allemaal weer als een zonnetje. Nadat wij de koffers in onze hotelkamer gezet hadden zijn wij wederom in de taxi gesprongen richting The Peak. Dit is een tandradbaan. The Ultmate Peak Experience is een van de oudste van de wereld (120 Jaar). Wij zijn met deze tram naar 396 meter boven de zee spiegel gegaan. Boven gekomen kwamen wij in een groot gebouw met heel veel winkels en restaurantjes. Wij zijn gelijk door gegaan naar het dak terras . Wat een ongelooflijk mooi uitzicht hadden over de haven en het vaste land van Hong kong. Zoveel lichtjes en die waanzinnige hoge flat gebouwen. Je weet gewoon niet waar je kijken moet. Heel indrukwekkend. Na het maken van diverse foto's zijn wij een aantal verdiepingen naar beneden gegaan en in een restaurant bij het raam met heel mooi uitzicht alsnog aan ons diner begonnen. Het was echt genieten om zo te eten. Al met al was het weer een late avond. Wij waren om 12.15 uur weer terug in ons hotel.

Boottocht over de Lijang River en theater Impression Sanjie Liu

Na het ontbijt zijn wij in de touringcar gestapt die ons aan naar het zuiden van de stad Guilin bracht, om daar op de boot te stappen naar Yangshuo. Deze tocht duurde ruim 4 uur. De uitzichten langs de vaarroute waren erg mooi. Regelmatig kwamen er kleine bootjes langs met boeren en hun groente en fruit. De koeien zag je gewoon in de rivier zwemmen . En zoveel mooie bergen . De afgeronde bovenkant van de bergen geven een heel grillig beeld, maar dit is juist typisch voor de Guilin. Deze bergen horen bij Guilin en daar wordt ook veel reclame over gemaakt. Tijdens de tocht kregen wij eten aan boord. Dat stonden ze achter op het schip te koken in grote pannen. Het rook niet echt lekker. Ik heb alleen maar als lunch een banaan genomen. De Chinese aan boord vreten, sorry van het woord echt alles. De kleine visjes, krabbertjes en slakken gaan er met smaak in. Ik kan er haast niet naar kijken want dan draait mijn maag al om. En ze moeten daar dik voor betalen. Ik zag de honderdjes over de tafel vliegen. Dat is voor een chinees behoorlijk aan de prijs. 100 Yuan is ruim €10,00. Na het eten gaan ze uitbuiken en ze liggen overal aan boord bv. op de tafel, hangen tegen elkaar aan of gaan op het dek liggen en zitten. Nadat wij afgemeerd waren werden wij echt besprongen door de bewoners die aan de kade stonden met hun handels waar. En druk zo druk niet normaal meer. Björn werd op een gegeven moment zo kwaad op een vrouw en hij zei iets tegen haar in het Chinees en weg was ze we hebben haar niet meer gezien. In eerste instantie zouden wij nog een middag excursie gaan maken maar dit was weer op zijn Chinees georganiseerd. Wij besloten om ons geld terug te vragen en niet mee te gaan want wij waren bang dat wij anders te laat zouden zijn bij de theater show die om 19.10 zou beginnen. Na lang wachten hadden wij het geld terug en zijn toen op zoek gegaan naar een klein straatje waar het wat rustiger was en zijn daar boven bij een restaurant op het balkon in de schaduw gaan zitten. Daar hebben wij heerlijk gezeten en lekker wat gedronken en later op de middag wat gegeten. Vandaar uit hebben wij een soort golfwagentje gezocht. Die rijden met giga snelheden dwars door het verkeer heen in de stad. Dit golfwagentje bracht ons naar de ingang van het Theater. Daar kwamen wij weer in een mensen massa aan dat wil je niet weten. Wij hadden in het hotel de kaartjes gereserveerd en miss Long zou bij de toilet ingang staan voor ons kaartje. Niet wetende dat wij wederom in een rij met excursie mensen geduwd werden met een stikker op ons jasje en achter het Chinese popje aan een stokje aan moesten lopen het park in. Dit was wat hoor. Midden in het park liet ze de groep staan en ging ze kaarten halen. Wild west met het uitdelen van de kaartjes. Yes, wij hadden de kaartjes. Gelijk de sticker van onze jas en wij zijn zelf naar binnen gegaan. Wij kwamen in een groot openlucht theater met zicht op de rivier en de bergen. Zo mooi het is gewoon niet te vertellen. Ik heb een aantal foto's gemaakt, maar de kwaliteit is net echt tof. Dit komt omdat het ver weg is en donker en de personen van het theater bewegen en dat is erg moeilijk fotograferen. De show was gemaakt door Zhangyimou. Dit is de man die ook het meeste bedacht heeft voor de opening van de Olympische Spelen. Dan begrijp je wel dat dit een super optreden is geweest van al die mensen die er aan mee werkten. Er waren wel een paar honderd personen aanwezig. Ze vaarden op bamboe bootjes, trokken zich door het water met een groot rood lint. Eigenlijk is het te moeilijk om te verwoorden. De koeien liepen over een bamboebrug. Wat ze uitbeelden was het leven van de gewone man en vrouw en kinderen van het platteland. Niet de mensen die in kantoren werken. Kortom het was geweldig. De bergen werden ook steeds heel mooi verlicht en het geluid galmde over het water.

Toen de show afgelopen was, begon de ellende. Wij hebben hand in hand met z'n drieën naar de uitgang gelopen. Dit moesten wij doen anders zouden wij elkaar kwijt raken in de mensen massa. Bij de uitgang hebben wij gezocht naar de bus voor Guilin. Alles was vol. Eerst een stuk gelopen en toen een taxibusje aangehouden en die bracht ons met nog 6 andere mensen naar het centrum van Yangshuo. Na 100 meter lopen waren wij bij het busstation. Nu komt het, het was weer eens wild west voor het loket van de buskaartjes. Toen wij Björn eindelijk de kaartjes kon kopen waren ze op. De eerste bus zou om 8.15 de volgende dag gaan. Ik dacht nee. Ik blijf hier echt niet in die zooi de hele nacht op een plastic bankje zitten met al die vieze prullenbak snuffelaars. Carla en ik op zoek naar een mini taxibus. Het busje was snel gevonden, maar deze man rekende gelijk een woeker prijs. Er konden 6 personen in en wij zijn met ons drieën. Wij weer rond vragen en ja hoor er wilde nog 2 personen met ons mee. Joepie we konden weg uit die zooi. De chauffeur reed weer als een speer. Op een gegeven moment kwam er uit het niets een motorrijder recht op ons af. De chauffeur moest zo uitwijken dat wij bijna helemaal aan de linkerkant van de weg de berm raakte. Carla was met haar telefoon bezig en haar telefoon pennetje vloog door de taxi. Eindelijk werd het wat rustiger en je wilt het niet geloven valt die sukkel van een chauffeur bijna in slaap. Wij zagen zijn hoofd helemaal achterover gaan. Gelukkig konden wij vrij snel na dit voorval uitstappen bij het busstation van Guilin. Maar hoe verder. Lopen was echt geen optie meer. Dan maar in de Tuk Tuk met z'n drieën. Dat was een feest. Wij zaten echt als haring in een ton. DE Tuk Tuk kwam op gang, maar de arme man moest steeds terug schakelen want hij kwam niet weg met ons. Wij hebben gaar gelegen. Vlak bij ons hotel moest hij uitwijken want er lag een Chinees gewoon op de rijbaan te maffen, zo dronken als wat. Voor het hotel liep de weg iets omhoog. 3x heeft hij zijn Tuk Tuk omlaag laten zakken om met een aanloop opnieuw het heuveltje op te gaan. Dit was zo hilarisch dat wij de Tuk uitrolde waarbij Björn zich bezeerde aan zijn bovenbeen. Wij riepen nog tegen Björn au zielig hoor, kusje erop en over. Maar het deed echt heel erg zeer zei hij. Gauw de tassen in het hotel kamer gegooid en nog een glaasje bij de bar genomen. Onze conclusie was dat dit hele gedoe om terug te komen naar Guilin echt niet klopt. Wij hadden wederom mazzel dat Björn erbij was en dat hij zich kon verwoorden en de Karakters op de taxi kon lezen, anders hadden wij toch echt in dat busstation moeten overnachten. Wij zijn de volgende morgen naar het ticketbureau gegaan en een klacht ingediend. Na veel heen en weer gepraat en bellen met haar manager hebben wij de taxi rit naar het vliegveld niet hoeven te betalen als compensatie.

Dag Guilin, op naar Hong Kong.

Pieta

De Rijstvelden in Longji en The Long hair Village

Vanmorgen zijn wij om 8.40 opgehaald door onze reisleidster, die volgens mij gisteravond een beetje teveel kleurstoffen tot zich had genomen. Ze stond nog net niet te springen in de hal van het hotel, maar dat scheelde niet veel. Jeetje, wat was dat mens druk. Je werd al moe van haar als je na haar keek. Oké, dat was een gegeven. Op pad!. Richting Longli. Daar zijn de rijstvelden. Wij hadden een tussenstop na ongeveer 40 km bij een benzinepomp. Iedereen mocht de bus uit en moest met 10 minuten terug zijn. Wij zijn buiten voor de bus blijven staan.Even de benen strekken. Ik kijk opzij zie een Chinees op zijn hurken zitten met een bakje slierten. Denk Noedels. Hij had een plasticzak bij zich met geel water.(vies). Hij zet zijn bakje op de rand van de stoep en haalt de knoop uit het zakje en giet dat op zijn Noedels. Ik keek erna en voelde mijn maag helemaal omhoog komen gadver zo goor. Ik was blij dat de bus weer verder ging. Na een wilde rit van onze chauffeur omhoog de bergen in kwamen wij aan bij een overstap station. Daar moesten wij de bus uit in kleinere bussen en verder. Ik dacht gelijk al , als de bussen kleiner worden dan is de weg niet breed genoeg voor onze grote bus. En jammer genoeg klopte dit ook nog. Na een ½ uur bergopwaarts te rijden stopten wij bij een dorp wat ze 'De lange Haren Dorp'noemen. Daar werden we losgelaten. Maar we moesten eerst een rivier oversteken doormiddel van een hangbrug, dat vreselijk heen en weer ging. Je moest je echt met 2 handen vast houden anders bleef je niet staan. Aan de overkant aangekomen liepen wij door straatjes en mochten de huisjes van binnen bekijken. Je weet niet wat je ziet, oud, vies, en die lucht die er hing, bah ik ruik het nog als ik er aan terug denk. En de bewoners probeerde van alles aan je te verkopen. Alles was volgens zeggen handgemaakt. Wij kregen ook nog een muziek voorstelling met dans. Dit was erg leuk. Daarbij gaven ze ons wat te drinken en kleine hapjes eten. Ik heb erna gekeken en had van de lucht al genoeg, waag me daar niet aan om het op te eten en te drinken. Je weet nooit hoe lang het buiten gelegen heeft, want een koelkast hebben ze volgens mij niet. Alleen in een lokaal winkeltje heb ik flesje in een diepvries zien staan. Tijdens de dans voorstelling gaven ze ook nog een demonstratie van een huwelijk. Er werden 3 Chinese mannen uit het publiek gehaald. Wij hebben er met alle bezoekers om moeten lachen het was erg leuk. De mannen werden in hun billen geknepen door de vrouwen die bij het huwelijk aanwezig waren. De haren van de vrouwen waren zo lang dat het tot op hun knieën kwam. Zij lieten zien hoe ze het kamden en later weer zonder spiegel goed op hun hoofd vast zetten. En dit ging erg snel en het zat ook weer goed. Bij het verlaten van de voorstelling werden wij bij de uitgang in onze billen geknepen....En ze knepen nog hard ook! We verlieten het dorp weer een stukje verderop door over de 2^de hangbrug weer naar de weg te lopen. Langs ons pad liep de rivier en wij zagen een vrouw haar kleren wassen in de rivier met waspoeder. Ik heb nog nooit zo iets primitief gezien als vandaag. Wij gingen met de bus steeds hoger de bergen in naar de rijstvelden en hadden het geluk dat het niet regende want dan zou de weg niet meer begaanbaar zijn. Je zag de stukken klei en rotsen langs de kant van de weg liggen. Boven gekomen zijn wij bij de parkeerplaats uitgestapt en verder te voet gegaan. Dit was me toch een klim en warm en naar boven lopen. Er waren zelfs dragers die mensen met de draagstoel naar boven brachten. Boven waren ook een paar hotels. De goedkoopste was 25Yuan per nacht en het duurste hotel boven van 2800 Yuan per nacht. De koffers werden ook door dragers naar boven gebracht. Wij zijn naar boven gelopen en halverwege werden wij bij een restaurant gedumpt. Vies ik heb nog nooit zo iets vies gezien. De lokale bevolking kookt zijn rijst in bamboe. Dit is een uitgeholde bamboe gevuld met rijst, kip of maïs. Deze bamboe wordt in een soort vuurkorf gelegd en als de bamboe zwart geblakerd is dan is je eten gaar. De kippen, konijnen, ratten, slangen vissen, alles zit voor de deur in hokken en wordt dood gemaakt en jij mag het opeten. Zo vies zo goor en het stonk er zo vreselijk. Wij hebben de hele dag alleen maar water en af en toe een biskwie gegeten. Het ergste was nog dat ik wel naar de wc moest. Ik kon het niet langer ophouden. IK ga NOOIT meer klagen over een voetstap wc in Frankrijk, zoals bekend zijn die vies, maar deze was echt zo vreselijk vies, je gaat echt over je nek als je er heen moet, maar de hele dag je plas ophouden is ook geen optie. Wij zijn tot boven gelopen langs alle vreselijke stank en zielige beesten en daar de mooie rijstvelden gezien. Dit was zo mooi en indrukwekkend. Zo veel velden om je heen, je kon alle kanten uitkijken. De hoogte waarop wij zaten was 2000 meter. De terugweg ging sneller dan heen, maar naar beneden loopt ook sneller dan naar boven. Eindelijk weer bij de bus aangekomen hebben wij nog een ½ uur op 2 mensen moeten wachten. Eindelijk konden wij vertrekken. Dit was geen prettige terugreis. Onze chauffeur reed als een idioot. Hij haalde gewoon in, in de bochten. Duwde zowat de tegenliggers de goot in. Wij vlogen van links naar rechts in onze stoel. Het was doodeng en toen de reisleidster begon te vertellen dat de chauffeur al 25 jaar in dienst was bij hun en dat hij de beste was en precies wist wat hij deed, heb ik haar de waarheid verteld. Ze wist niet waar ze kijken moest toen ik zei, als jou chauffeur bij ons zou werken dan krijgt hij een boete en hij is levenslang zijn rijbewijs kwijt en dit betekend ook zijn baan. Nadat wij uit de bus gestapt waren zijn wij langs de rivier naar het Shaerton Hotel gelopen om te gaan eten. Het buffet was erg lekker , vooral de nagerechten waren super. Vandaar door de drukke stad en langs de Pagode's weer naar ons hotel gelopen. Het was een geweldige dag en je gaat je steeds meer realiseren hoe goed wij het hebben in Nederland en hoe arm de mensen leven op de berg bij de rijstvelden, maar ook in steden is heel veel armoede en ellende erg triest allemaal om te zien!

Morgen weer een dag.

Pieta

Bell Tower, Drum Tower, Shopping Mall

Vanmorgen als eerste de koffers ingepakt en na het ontbijt vertrokken richting de stad om een bezoek te brengen aan Bell Tower. Dit gebouw heeft een hele grote Bel bij de ingang staan en binnen er zijn er diverse oude meubels maar voor al veel bellen. Om 11.30 kregen wij een leuke show voor geschoteld, met de bellen en andere Chinese instrumenten. Erg leuk om te zien . Daarna zijn wij nog rond gebouw gelopen om foto's te maken van het drukke verkeer. Na afloop zijn wij weer uit het gebouw gegaan om via een tunnel onder de grote rotonde door te lopen richting de Drum Tower. Er stonden daar aan de voorkant heel kleine en groter drums opgesteld en binnen was het ook weer pracht en praal. De voorstelling met de Drums was te laat voor ons, jammer. Na deze 2 bezichtigingen zijn wij lekker bij Starbucks aan de koffie gedaan. Wij hebben ook nog een bezoek gebracht aan een van de grootste shopping mall van de stad. Voor de ingang veel stromend water en draken en de achterkant van het gebouw is hoger. Dit is een Chinees bijgeloof. Water en vooral stromend water staan voor rijkdom. De draken bewaken de ingang en de hoogte aan de achterkant is het symbool van de bergen. Dit was dan Xian. Wij zijn terug gelopen naar het hotel om onze koffers bij de conciërge op te halen en zijn lopend naar de bus gegaan. Een wandeling van een ½ uur. Moet kunnen we lopen toch niet zoveel hier. De bus bracht ons naar het vliegveld en met een kwartier vertraging zijn wij geland in Guilin. Björn stond ons daar al weer op te wachten met de chauffeur van het hotel. Super verbinding weer. Het volgende verhaal gaat over de belevenissen uit Guilin.

Pieta

Big Wild Goose Pagode, Bampo Site Museum, Xian Art Keramiek, lunch, Terracotta leger, Stadsmuur

Om 6.45 begon onze dag. Wij werden gewekt door de receptionist van ons hotel. Na een stevig ontbijt zijn wij om 8.45 vertrokken met onze reisleidster Maria. Wij hadden geluk, want wij vertrokken met z'n vieren. T.w. de bestuurster van het busje en Maria, kortom het was gewoon een privé reisgids die wij tot onze beschikking hadden vandaag, super!

Als eerste hadden wij op ons programma een bezoek te brengen bij de Big Wild Goose Pagode. Deze pagode is een van de beroemdste Boedistische Pagode in China. Onder de Pagode was een tijd lang hoog water waardoor de Pagode naar een kant begon te zakken. (Dit hebben ze kunnen droogleggen onder de Pagode. Nu zakt deze niet meer).Net zoals de toren van Pisa in Italië. De pagode is ook gebouwd volgens de oude Chinese traditie, t.w. een houten structuur zonder spijkers. Rondom de Pagode waren nog een aantal bijgebouwen voor de monniken, die Boedistische schriften vertaalden. Sommige van deze monniken waren er wel meer dan 12 jaar me bezig. Er was ook een klein kerkhof naast de Pagode.

Het Banpo Site museum is eigenlijk een afgraving van fundamenten van woningen. Het was een kleine woongemeenschap die daar jaar na jaar gewoond hebben. En iedere keer werden er opnieuw huizen gebouwd op het oude fundament. De overledenen werden begraven met hun gezicht naar het westen en in hun graf hadden zij vazen en potjes bij hun. Dit was voor het geval zij terug zouden keren op aarde. Dan hadden ze al wat huisraad. Baby's en kleine kinderen werden in een soort ei begraven voor hun eigen woonhuis. Het ei had bovenin een groot gat, zodat de boze geesten er makkelijk uit konden. Ook was er al een soort kelder in hun huis waar zij eten en drinken konden bewaren.

Xian Art keramiek is een grote fabriek waar zij heel veel Terracotta soldaten en andere Chinese Symbolen namaken. Wat wij te zien kregen is dat zij dit geheel met de hand namaken. Sommige soldaten werden gegoten in een mal en later met de hand bijgewerkt en geschilderd. De draken werden helemaal met de hand gemaakt. Alle stukjes gaan er een voor een op en worden dan kleur voor kleur ingeschilderd. De hoofden van de soldaten en de armen werden er later met de hand aangeplakt. De soldaten moesten eerst 3 dagen drogen buiten, dan gingen de soldaten de oven in op 800 graden en daarna werden de oren en neuzen en handen er aangeplakt en dan moesten ze nogmaals in de oven op 1200 graden. Ieder soldaatje gaat door de handen van een arbeider. ( Dit is wat wij gezien hebben). Dit is echt monniken werk!!!

Lunch. Na deze drukke ochtend, wederom vol met indrukken zijn wij volgens zeggen naar een van het beste traditioneel Chinees restaurant gebracht voor een lunch. Wij kregen zowel warme als koude gerechten voor ons neus en er was zelfs bloemkool bij. Ik heb mijn best gedaan om het met de stokjes te eten en het gaat me steeds beter af.

Qin's Terra-Cotta soldaten en paarden museum is bij toeval gevonden door boeren die naar water aan het graven waren. Tijdens de werkzaamheden kwam er een gedeelte van een soldaat mee naar boven. De eigenaar van wie het land was waar het Terrra Cotta leger opgegraven is, was vandaag ook een paar uur aanwezig om de catalogus te signeren. De beste man is inmiddels 84 jaar oud. Helaas ben ik zijn naam vergeten. De soldaten waren in het graf van de laatste keizer mee begraven. Voor het geval de keizer weer op deze aarde terug zou keren zou hij gelijk over een leger kunnen beschikken. Echter 4 jaar na zijn dood is zijn graf geplunderd door de vijand. Alles is in brand gestoken en heel veel is stuk geslagen. Bij sommige soldaten kan je zien dat ze zwart geblakerd zijn. Momenteel zijn ze nog steeds aan het opgraven. Dit gaat nog heel veel jaren duren want in de zomer is het te warm om te graven en in de winter te koud. Er blijven dan maar een paar maanden over per jaar. Het is een indrukwekkend gezicht om te zien hoe de stukken aan elkaar gemaakt en gezocht worden om er weer een soldaat of paard of wapen van te maken. Het is een van de acht wereld wonderen van UNESCO.

Ancient City Wall ( stadsmuur) is 13.7 km lang en loopt rondom het binnenste gedeelte van Xian. Om de 120 meter staat een gebouw. Deze stadsmuur is de langste van de hele wereld. Er zijn 5984 schietgaten gemaakt boven op de muur om de vijand buiten te houden. Vroeger kom je allen via een weg de stad in en via de ander weg er weer uit. Maar vanwege de file hebben ze meer doorgangen gemaakt. Het is een indrukwekkend gezicht om boven op de muur om je heen te kijken. Rondom de muur staan al heel veel nieuwe en hoge gebouwen.

Dit is wat ik heb kunnen onthouden voor vandaag. Ik moet zeggen het was zoveel, eigenlijk te veel informatie voor 1 dag.

Morgen gaan wij weer verder met onze tocht door Xian.

Pieta

Hallo Xian. Dag Dag Beijing

Na een goede nachtrust en tijdens ons over heerlijk ontbijt hebben wij besloten om niet meer naar de Lama Tempel te gaan. Wij hebben rustig onze koffers ingepakt en zijn daarna nog even in de omgeving van ons hotel wezen rondkijken. Om 14.00 uur zijn wij uit het hotel vertrokken richting metro station. Bij de kaartjesautomaat kwamen wij er achter dat wij niet rechtstreeks een kaartje konden kopen, maar dat dit bij het overstap station Dongzihimen moest. Bij Dongzihimen zijn wij weer met de koffers naar boven gelopen en de uitgangpoort door en nergens staat het bord airport. Wat blijkt wij hadden de andere uitgang moeten nemen. Gelukkig liet een metro mevrouw ons terug door het poortje zodat wij richting de metro van het vliegveld konden lopen. Dit was ook weer niet echt eenvoudig, want de aanwijzing stond op een gegeven moment achterop een muur van de ingang die wij moesten nemen. Maar wederom gelukt. Na 3 x in de verkeerde rij te staan uiteindelijk het juiste metro kaartje kunnen kopen. Na een rit van ruim ½ uur zowel onder als boven de grond kwamen wij eerst aan terminal 3 en daarna bij 2. Hier zijn wij uitgestapt en na wederom zoeken zijn wij eindelijk bij de vertrekhal gekomen. Wij hadden een vlucht met 2 vluchtnummers, oké moet lukken. Zoeken vragen zoeken en ja hoor een grondsteward keek in onze paspoorten en riep een stewardess en die bracht ons naar de 1^ste klas, want Björn had voor ons een business ticket geboekt. Waanzinnig weer. Inchecken in een aparte ruimte en een vipkaart voor de viplounge. Een bediende bracht onze koffers naar de loopband voor transport vliegtuig en wij konden zo doorlopen naar de paspoort controle. Wij waren vergeten onze waterflessen uit de rugtas te halen. Tas weer open fles er weer uit en doorlopen. He, hé weer een opstakel verwerkt. Richting lounge...jeetje wat een luxe, er stond van alles koffie, thee diverse vruchtensappen wijn, massage stoel overal plekken met stroom voor je internet en er stonden zelf desktops om te internetten en niet te vergeten er was ijs. Jammie wij hebben gelijk een lekker ijsje genomen. Als het tijd was om te gaan boarden dan werden de vluchtnummers omgeroepen en dan kwam je precies op tijd aan om het vliegtuig in te gaan. Bij binnenkomst kregen wij een buiging van het personeel en werden wij naar onze stoel gebracht. De stoel was zo breed dat je er bijna met z'n tweeën in kon zitten. En een beenruimte, ik had zelfs nog zeker ½ meter ruimte over voor mijn knieën, helemaal te gek. Wij zaten nog niet of de stewardess kwam al met een warmlapje om je handen te wassen en ze vroeg gelijk wat wij wilden drinken. Toen de surf losging en wij richting startbaan gingen stonden er 3 Chinese mannetjes ons uit te zwaaien. Na het opstijgen kregen wij gelijk koffie of thee. Wij konden kiezen wat we wilden eten en ik heb rijst met kip en sla gegeten erg lekker. Als toetje kregen wij vers fruit en een soort luchtig gebakje met koffie. De vlucht was wel erg wiebelig, we moesten de riemen omhouden. Ik had af en toe het idee dat ik Amsterdam-Centraal aan het binnen rijden was.( met de trein dan wel te verstaan). Nadat wij de koffers in ontvangst genomen hadden zijn wij naar buiten gelopen om in eerste instantie een taxi te nemen. Björn had verteld dat er ook een bus naar de Belltower ging en Lucky us de bus stond al klaar voor vertrek. Snel 2 kaartjes gekocht en een busrit van 45 minuten en wij stonden bij de Belltower. De regen kwam met bakken de lucht uit. Wij bij de pinautomaten naar binnen om de koffer open te maken en de paraplu voor de dag gehaald en regenjas. Volgens Björn was het 500 meter recht doorlopen. Oké, dat is te doen, zo gezegd zo gedaan. Maar dan kom je voor een kruising van 4 banen breed met hekken, (hoe kom je nu aan de overkant). Dit aan een Chinese mevrouw gevraagd, ze wist dat het hotel verderop aan de overkant was, maar wist niet precies hoe je de weg over moest steken. Er was een metro ingang. Wij weer de koffer naar beneden tillen. Ik ben eerst boven wezen kijken of we aan de goede kant van de weg waren. Ik had geen zin meer om als het fout was weer met de koffer omlaag te gaan. Gelukkig het was goed. Na 50 meter zagen wij ons Grand Noble Hotel. Het zag er vanaf buiten al weer super de luxe uit met mooie verlichting.De bewaking voor de ingang belde al naar de portier en die deed de deur voor ons open. Wij keken onze ogen uit zo mooi. Na de incheck zijn wij naar boven gegaan. De lift is alleen toegankelijk als je je kamerdeur kaartje voor het leesoog houd en dan op je verdieping drukt. Anders doet de lift het niet. Het hotel ziet er weer super netjes en schoon uit. Ik denk dat wij vannacht hier weer heerlijk kunnen slapen. De receptionist wekt ons morgenochtend om 6.45 want wij worden om 8.45 opgehaald voor de excursie naar het terracotta leger. Verhalen volgen.

Pieta

De tempel van de Hemel, Het Plein van de Hemelse Vrede en Oriëntaal Plaza

Vandaag zijn wij naar De tempel van de Hemel geweest, ook wel bekend onder de naam Tian Tan. Het is een van de grootste tempel complexen van China en werd voltooid tijdens de Ming dynastie. De tempel van de hemel was in de Ming_en Qingtijd verboden voor de gewone mensen en nu komen er duizenden bezoekers per dag. Bij binnenkomst werden wij gelijk getrakteerd met harde maar vooral heel vrolijke dansmuziek. Wij zijn gelijk van ons pad af gegaan om te luisteren maar vooral om te kijken wat er te doen was. Wij zagen tot onze verbazing een grote groep vooral bejaarden mensen dansen met elkaar. Het publiek ging spontaan mee doen. Later begrepen wij dat de bejaarden hier bijna iedere dag hun dag door brengen in de tuinen van de Tian Tan. Wij begrepen nu ook waarom wij een kaartje met 3 controle stroken kregen. Wij hadden toegang tot alles, maar de bejaarde hadden alleen een kaartje voor de tuin waar ze dansten, praten, breien. Zij verblijven daar de hele dag tot het park dicht gaat. Wat ons ook opviel was dat er voor het oog redelijk geklede vrouwen en mannen bijna in de vuilnisbak kropen om te kijken of ze legen waterflesjes konden vinden. Dat is hun dagelijkse dagtaak om wat geld te verdienen. Dit zie je door de hele stad heen, mensen die in de vuilnisbak aan het snuffelen zijn. Er loopt een blauwe lijn door het park en als je die volgt kan je van Noord naar Zuid lopen of omgekeerd. Bij iedere kruising staat een bord, daar kan je dan kiezen wat je wilt zien aan tempel met zijn imposante zalen of brug enz. De Rodetrapbrug verbindt de Noord - Zuidas met elkaar om het middelpunt van het park te vormen. De parktuinen zijn heel schoon en mooi met veel fruit in de bomen. Je ziet de Chinese met stokken in de weer om de vruchten uit de boom te gooien.

Via de Zuid uitgang zijn wij weer richting Metro gelopen, dit was zoals gewoonlijk weer een stevige wandeling. Na een paar haltes met de metro zijn wij uitgestapt bij het plein van de Poort van de Hemelse Vrede. In het midden van het plein staat het Mausoleum van MAO, omgeven door communistische gebouwen. Het plein is goed gevuld met bezoekers. Op een gegeven zagen wij een groep soldaten aankomen en die liepen richting de Chinese vlag. Het was een geweldig gezicht om te zien hoe de soldaten elkaar aflosten. Ze begroeten elkaar en lopen naar twee kanten op. Ieder zijn eigen kant maar gelijk in pas, gelijk draaien en gelijk met hoog opgetrokken benen en stapvoets naar het podium lopen. Ze konden elkaar niet zien maar wij wel en het liep helemaal gelijk. Daar zitten veel training uren in! Je snapt niet hoe ze het voor elkaar krijgen. Na een ½ uur gezeten te hebben en om ons heen gekeken, zijn wij weer langzaam in beweging gekomen en met het idee om richting Oriëntal Plaza te gaan. Dit is een heel groot winkel centrum aan de Wongfujing. Zo veel luxe, zoals Guggi, Omega, Hugo Boss en duur, dat wil je niet geloven en daar liepen toch een figuren. We zijn daar niet lang gebleven, want dat kan onze portemonnee niet aan. Weer buiten gekomen uit het winkelcentrum zijn we een klein straatje ingegaan. Stinken dat het daar deed. Het stond er helemaal blauw van de dampen en ja hoor ik kijk naar rechts en zie wat bewegen. Ik zag de levende sprinkhanen aan stokken zitten en die leefden nog. De Chinese stonden zich voor de kraam te verlekkeren op een heerlijk hapje. Die beestjes gingen door het meel de hete olie in en verdwenen daarna in de maag van een Chinees. Bij de gedachten al werd ik misselijk. Wij hebben daar nog even rond gekeken, maar ik voelde me daar niet echt op mijn gemak. Weer terug in de winkel straat zijn wij nog in een zijde winkel wezen kijken. Carla wilde graag een mooie pon met ochtendjas kopen. Erg mooi, maar best duur. Wij hebben geprobeerd om er 2 voor de prijs van 1 te krijgen, maar dat lukte niet. Wij miste duidelijk op dit moment Björn, want hij had het waarschijnlijk wel voor elkaar gekregen. Ondertussen begon ik zo langzamerhand door mijn hoeven te zakken en was het de hoogste tijd om de metro weer op te zoeken richting hotel. Na een lekker avond buffet zit ik nu weer met de beentjes languit op bed mijn verhaal te schrijven. Nog 1 nachtje slapen en dan gaan wij Beijing al weer verlaten. Wij vertrekken om 17.05 Chinese tijd richting Xian.

Tot de volgende keer,

Pieta

Keramiek, De Chinese muur en Dr Tie

Na een heerlijke nachtrust werden wij vanmorgen om 9.45 door onze gids opgehaald voor een excursie naar de Chinese muur. Wij hadden het geluk dat onze gids heel goed Engels sprak maar ook heel veel wist te vertellen over het heden en het verleden van de chinees.

Hij vertelde ook een verhaal over een soort uithuwelijking, waar zowel de vader als de dochter die boven door een gat in de muur naar beneden zat te kijken naar de man die haar wilde huwen, maar als zij de man wel of niet oke vond liet ze dat aan haar vader merken....en als pa het ook goed vond dan werd de rest van de ceremonie afgehandeld.. Zoals ,heeft de a.s man genoeg geld en de vader van de man kwam er dan ook bij. Maar de man had zijn a.s bruid nog nooit gezien . Die wist dus niet of hij een mooie of lelijke vrouw trouwde. Wij gaven als tip aan de gids, dat de vader van de man dan maar weinig geld moest geven voor de bruiloft, dan was de man er vanaf en dat vond gids wel een leuke oplossing! Verder vertelde hij ook dat overal in de stad de arme wijken zijn. Je ziet giga gebouwen staan met Hotels, het mooiste van het mooiste en je loopt de hoek om en je ziet een muur met een poort. Daarachter staan kleine, vieze rommelige huizen, je weet niet wat je ziet. Het is ook niet verstandig om daar naar binnen te lopen. De Chinese die voor de poort zitten zien er erg armoedig uit en hebben echt geen cent te makken. Het gekke is dat er toch diverse rijke Chinese een dergelijk huisje kopen en die gaan toch voor rond de 200.000,00 dollar over de toonbank. Ook worden deze huizen verhuurd voor 1500,00 dollar per maand. Deze rijke mensen hebben het gevoel dat ze een stuk cultuur gekocht hebben. Deze rijke Chinese kopen zo'n oud huisje buiten de stad. Het verschil tussen rijk en arm is hier groot. Je ziet een Porsche aan de ene kant van de straat en aan de overkant komt een driewiel fiets vol met kratten statiegeld flessen voorbij fietsen. Ze staan te bedelen op ieder hoek van de straat en het liefst met een klein kind op de arm en roepen steeds hé heeeeee. Gewoon negeren en doorlopen hoe erg je het ook vind. Ze springen bijna op je om hun waar aan je te verkopen. Als je een winkel ingaat om wat te kopen heb je gelijk de verkoopster in je nek zitten en als je wat koopt krijg je bonnetje, dan ga je betalen bij de kassa en dan moet je met dat bonnetje weer terug naar de verkoopster en die doet dan je aankoop in een zakje en het bonnetje houd zij. Erg ingewikkeld en het duurt allemaal zo lang! Intussen hebben wij heerlijk zitten luisteren naar onze gids. Hij heeft zoveel verteld , iedere keer komt er weer wat boven wat hij verteld heeft. Het is haast niet te onthouden.

Inmiddels zijn wij aangekomen bij de fabriek die heel veel potjes en pannetjes en sieraden van koper met keramiek maakt. Wij hebben een rondleiding gehad en gezien hoe het gemaakt wordt. Schitterend om te zien en na de rondleiding de gelegenheid om in de showroom te kopen wat je wil.

Aansluitend zijn wij richting muur gegaan. De gids vertelde ons dat wij niks mochten eten of drinken, want ze kijken daar niet zo nauw met de hygiëne. Verder zei hij ook dat we niet in gesprek moesten gaan met de verkopers die aan de voet van de berg staan. Ze smeren je 2 T-shirts voor 3 dollar aan en je wisselgeld vals. Als je gepast de 3 dollar betaalt dan krijg je de T-shirts niet.

Na dit hele gedoe met die marktverkopers onder aan de muur kwamen wij bij de kabel baan aan die ons naar boven bracht. Dit gaat namelijk een stuk makkelijker dan 1800 treden naar boven te lopen.

Het uitzicht was geweldig, zoveel bos en groen om ons heen en dan die muur je ziet geen begin en geen eind. Het liep erg zwaar boven, grote treden en kleine en stukken steil omlaag, liep niet echt makkelijk. Wij hebben onze ogen uitgekeken en na 1 ½ uur zijn wij weer naar beneden gegaan en ons door de kooplui geworsteld naar de bus terug. Dit wil ik nog vertellen, de gids vertelde ook dat de muur gebouwd is om de mensen die toen in Peking (Beijing wonen) niet weg konden lopen. Ook zijn er miljoenen soldaten vermoord en hun hoofd ingemetseld in de muur voor de spirit. Het tegenstrijdige is dat de muur gebouwd is om de Chinese te beschermen tegen de Mongolen...dat wordt ook weer verteld, maar in ieder geval waren het vrede mensen, met veel slacht partijen.

De terug weg naar Beijing gaan wij niet over de snelweg maar binnendoor. Daar zie je weer de muren langs de weg met een poort en huisjes er achter en heel veel armoede en verwaarloosde mensen. Wij maken nog een stop bij Mr. TIE. Dit is een thee huis waar je op traditionele wijze thee kan proeven. Ze hebben daar allerlei soorten thee voor alle kwalen, zoals hart en vaat ziekte, cholesterol, tegen maag klachten en slankthee. Het was heel erg leukom te zien hoe ze de demonstratie deed. Als het water kookt gaat de ketel uit. De thee zit al in een speciale pot met een soort mandje. Op een gegeven moment zet ze een mannetje op tafel. En giet daar het kokend heet water over en het was net manneke pies uit Brussel want het poppetje pieste over de hele tafel een straal water uit en dit betekende dat je het water op mocht gieten. Als het water niet de juiste temperatuur had dan pieste het mannetje niet. Verder was daar natuurlijk ook weer een showroom bij met alleen maar spullen voor de thee.

Speciale kopjes , theepotten en bekers . Bekers met Chinese tekens en als je daar dan de thee ingiet moet de thee even blijven staan. Op een geven moment gaat de beker aan de buitenkant verkleuren en dan zie je de afbeelding van de Chinese muur. Erg leuk om te zien. Dit theehuis is ook weer van de regering. Het is opgericht tijdens de Olympische spelen als ontmoetings ruimte voor de sporters.

Het was wederom weer een geslaagde dag, wat wij morgen gaan doen gaan wij straks nog op de kaart bekijken.