Vandaag zijn wij naar De tempel van de Hemel geweest, ook wel bekend onder de naam Tian Tan. Het is een van de grootste tempel complexen van China en werd voltooid tijdens de Ming dynastie. De tempel van de hemel was in de Ming_en Qingtijd verboden voor de gewone mensen en nu komen er duizenden bezoekers per dag. Bij binnenkomst werden wij gelijk getrakteerd met harde maar vooral heel vrolijke dansmuziek. Wij zijn gelijk van ons pad af gegaan om te luisteren maar vooral om te kijken wat er te doen was. Wij zagen tot onze verbazing een grote groep vooral bejaarden mensen dansen met elkaar. Het publiek ging spontaan mee doen. Later begrepen wij dat de bejaarden hier bijna iedere dag hun dag door brengen in de tuinen van de Tian Tan. Wij begrepen nu ook waarom wij een kaartje met 3 controle stroken kregen. Wij hadden toegang tot alles, maar de bejaarde hadden alleen een kaartje voor de tuin waar ze dansten, praten, breien. Zij verblijven daar de hele dag tot het park dicht gaat. Wat ons ook opviel was dat er voor het oog redelijk geklede vrouwen en mannen bijna in de vuilnisbak kropen om te kijken of ze legen waterflesjes konden vinden. Dat is hun dagelijkse dagtaak om wat geld te verdienen. Dit zie je door de hele stad heen, mensen die in de vuilnisbak aan het snuffelen zijn. Er loopt een blauwe lijn door het park en als je die volgt kan je van Noord naar Zuid lopen of omgekeerd. Bij iedere kruising staat een bord, daar kan je dan kiezen wat je wilt zien aan tempel met zijn imposante zalen of brug enz. De Rodetrapbrug verbindt de Noord - Zuidas met elkaar om het middelpunt van het park te vormen. De parktuinen zijn heel schoon en mooi met veel fruit in de bomen. Je ziet de Chinese met stokken in de weer om de vruchten uit de boom te gooien.

Via de Zuid uitgang zijn wij weer richting Metro gelopen, dit was zoals gewoonlijk weer een stevige wandeling. Na een paar haltes met de metro zijn wij uitgestapt bij het plein van de Poort van de Hemelse Vrede. In het midden van het plein staat het Mausoleum van MAO, omgeven door communistische gebouwen. Het plein is goed gevuld met bezoekers. Op een gegeven zagen wij een groep soldaten aankomen en die liepen richting de Chinese vlag. Het was een geweldig gezicht om te zien hoe de soldaten elkaar aflosten. Ze begroeten elkaar en lopen naar twee kanten op. Ieder zijn eigen kant maar gelijk in pas, gelijk draaien en gelijk met hoog opgetrokken benen en stapvoets naar het podium lopen. Ze konden elkaar niet zien maar wij wel en het liep helemaal gelijk. Daar zitten veel training uren in! Je snapt niet hoe ze het voor elkaar krijgen. Na een ½ uur gezeten te hebben en om ons heen gekeken, zijn wij weer langzaam in beweging gekomen en met het idee om richting Oriëntal Plaza te gaan. Dit is een heel groot winkel centrum aan de Wongfujing. Zo veel luxe, zoals Guggi, Omega, Hugo Boss en duur, dat wil je niet geloven en daar liepen toch een figuren. We zijn daar niet lang gebleven, want dat kan onze portemonnee niet aan. Weer buiten gekomen uit het winkelcentrum zijn we een klein straatje ingegaan. Stinken dat het daar deed. Het stond er helemaal blauw van de dampen en ja hoor ik kijk naar rechts en zie wat bewegen. Ik zag de levende sprinkhanen aan stokken zitten en die leefden nog. De Chinese stonden zich voor de kraam te verlekkeren op een heerlijk hapje. Die beestjes gingen door het meel de hete olie in en verdwenen daarna in de maag van een Chinees. Bij de gedachten al werd ik misselijk. Wij hebben daar nog even rond gekeken, maar ik voelde me daar niet echt op mijn gemak. Weer terug in de winkel straat zijn wij nog in een zijde winkel wezen kijken. Carla wilde graag een mooie pon met ochtendjas kopen. Erg mooi, maar best duur. Wij hebben geprobeerd om er 2 voor de prijs van 1 te krijgen, maar dat lukte niet. Wij miste duidelijk op dit moment Björn, want hij had het waarschijnlijk wel voor elkaar gekregen. Ondertussen begon ik zo langzamerhand door mijn hoeven te zakken en was het de hoogste tijd om de metro weer op te zoeken richting hotel. Na een lekker avond buffet zit ik nu weer met de beentjes languit op bed mijn verhaal te schrijven. Nog 1 nachtje slapen en dan gaan wij Beijing al weer verlaten. Wij vertrekken om 17.05 Chinese tijd richting Xian.

Tot de volgende keer,

Pieta