Na een goede nachtrust en tijdens ons over heerlijk ontbijt hebben wij besloten om niet meer naar de Lama Tempel te gaan. Wij hebben rustig onze koffers ingepakt en zijn daarna nog even in de omgeving van ons hotel wezen rondkijken. Om 14.00 uur zijn wij uit het hotel vertrokken richting metro station. Bij de kaartjesautomaat kwamen wij er achter dat wij niet rechtstreeks een kaartje konden kopen, maar dat dit bij het overstap station Dongzihimen moest. Bij Dongzihimen zijn wij weer met de koffers naar boven gelopen en de uitgangpoort door en nergens staat het bord airport. Wat blijkt wij hadden de andere uitgang moeten nemen. Gelukkig liet een metro mevrouw ons terug door het poortje zodat wij richting de metro van het vliegveld konden lopen. Dit was ook weer niet echt eenvoudig, want de aanwijzing stond op een gegeven moment achterop een muur van de ingang die wij moesten nemen. Maar wederom gelukt. Na 3 x in de verkeerde rij te staan uiteindelijk het juiste metro kaartje kunnen kopen. Na een rit van ruim ½ uur zowel onder als boven de grond kwamen wij eerst aan terminal 3 en daarna bij 2. Hier zijn wij uitgestapt en na wederom zoeken zijn wij eindelijk bij de vertrekhal gekomen. Wij hadden een vlucht met 2 vluchtnummers, oké moet lukken. Zoeken vragen zoeken en ja hoor een grondsteward keek in onze paspoorten en riep een stewardess en die bracht ons naar de 1^ste klas, want Björn had voor ons een business ticket geboekt. Waanzinnig weer. Inchecken in een aparte ruimte en een vipkaart voor de viplounge. Een bediende bracht onze koffers naar de loopband voor transport vliegtuig en wij konden zo doorlopen naar de paspoort controle. Wij waren vergeten onze waterflessen uit de rugtas te halen. Tas weer open fles er weer uit en doorlopen. He, hé weer een opstakel verwerkt. Richting lounge...jeetje wat een luxe, er stond van alles koffie, thee diverse vruchtensappen wijn, massage stoel overal plekken met stroom voor je internet en er stonden zelf desktops om te internetten en niet te vergeten er was ijs. Jammie wij hebben gelijk een lekker ijsje genomen. Als het tijd was om te gaan boarden dan werden de vluchtnummers omgeroepen en dan kwam je precies op tijd aan om het vliegtuig in te gaan. Bij binnenkomst kregen wij een buiging van het personeel en werden wij naar onze stoel gebracht. De stoel was zo breed dat je er bijna met z'n tweeën in kon zitten. En een beenruimte, ik had zelfs nog zeker ½ meter ruimte over voor mijn knieën, helemaal te gek. Wij zaten nog niet of de stewardess kwam al met een warmlapje om je handen te wassen en ze vroeg gelijk wat wij wilden drinken. Toen de surf losging en wij richting startbaan gingen stonden er 3 Chinese mannetjes ons uit te zwaaien. Na het opstijgen kregen wij gelijk koffie of thee. Wij konden kiezen wat we wilden eten en ik heb rijst met kip en sla gegeten erg lekker. Als toetje kregen wij vers fruit en een soort luchtig gebakje met koffie. De vlucht was wel erg wiebelig, we moesten de riemen omhouden. Ik had af en toe het idee dat ik Amsterdam-Centraal aan het binnen rijden was.( met de trein dan wel te verstaan). Nadat wij de koffers in ontvangst genomen hadden zijn wij naar buiten gelopen om in eerste instantie een taxi te nemen. Björn had verteld dat er ook een bus naar de Belltower ging en Lucky us de bus stond al klaar voor vertrek. Snel 2 kaartjes gekocht en een busrit van 45 minuten en wij stonden bij de Belltower. De regen kwam met bakken de lucht uit. Wij bij de pinautomaten naar binnen om de koffer open te maken en de paraplu voor de dag gehaald en regenjas. Volgens Björn was het 500 meter recht doorlopen. Oké, dat is te doen, zo gezegd zo gedaan. Maar dan kom je voor een kruising van 4 banen breed met hekken, (hoe kom je nu aan de overkant). Dit aan een Chinese mevrouw gevraagd, ze wist dat het hotel verderop aan de overkant was, maar wist niet precies hoe je de weg over moest steken. Er was een metro ingang. Wij weer de koffer naar beneden tillen. Ik ben eerst boven wezen kijken of we aan de goede kant van de weg waren. Ik had geen zin meer om als het fout was weer met de koffer omlaag te gaan. Gelukkig het was goed. Na 50 meter zagen wij ons Grand Noble Hotel. Het zag er vanaf buiten al weer super de luxe uit met mooie verlichting.De bewaking voor de ingang belde al naar de portier en die deed de deur voor ons open. Wij keken onze ogen uit zo mooi. Na de incheck zijn wij naar boven gegaan. De lift is alleen toegankelijk als je je kamerdeur kaartje voor het leesoog houd en dan op je verdieping drukt. Anders doet de lift het niet. Het hotel ziet er weer super netjes en schoon uit. Ik denk dat wij vannacht hier weer heerlijk kunnen slapen. De receptionist wekt ons morgenochtend om 6.45 want wij worden om 8.45 opgehaald voor de excursie naar het terracotta leger. Verhalen volgen.

Pieta