Na een heerlijke nachtrust werden wij vanmorgen om 9.45 door onze gids opgehaald voor een excursie naar de Chinese muur. Wij hadden het geluk dat onze gids heel goed Engels sprak maar ook heel veel wist te vertellen over het heden en het verleden van de chinees.

Hij vertelde ook een verhaal over een soort uithuwelijking, waar zowel de vader als de dochter die boven door een gat in de muur naar beneden zat te kijken naar de man die haar wilde huwen, maar als zij de man wel of niet oke vond liet ze dat aan haar vader merken....en als pa het ook goed vond dan werd de rest van de ceremonie afgehandeld.. Zoals ,heeft de a.s man genoeg geld en de vader van de man kwam er dan ook bij. Maar de man had zijn a.s bruid nog nooit gezien . Die wist dus niet of hij een mooie of lelijke vrouw trouwde. Wij gaven als tip aan de gids, dat de vader van de man dan maar weinig geld moest geven voor de bruiloft, dan was de man er vanaf en dat vond gids wel een leuke oplossing! Verder vertelde hij ook dat overal in de stad de arme wijken zijn. Je ziet giga gebouwen staan met Hotels, het mooiste van het mooiste en je loopt de hoek om en je ziet een muur met een poort. Daarachter staan kleine, vieze rommelige huizen, je weet niet wat je ziet. Het is ook niet verstandig om daar naar binnen te lopen. De Chinese die voor de poort zitten zien er erg armoedig uit en hebben echt geen cent te makken. Het gekke is dat er toch diverse rijke Chinese een dergelijk huisje kopen en die gaan toch voor rond de 200.000,00 dollar over de toonbank. Ook worden deze huizen verhuurd voor 1500,00 dollar per maand. Deze rijke mensen hebben het gevoel dat ze een stuk cultuur gekocht hebben. Deze rijke Chinese kopen zo'n oud huisje buiten de stad. Het verschil tussen rijk en arm is hier groot. Je ziet een Porsche aan de ene kant van de straat en aan de overkant komt een driewiel fiets vol met kratten statiegeld flessen voorbij fietsen. Ze staan te bedelen op ieder hoek van de straat en het liefst met een klein kind op de arm en roepen steeds hé heeeeee. Gewoon negeren en doorlopen hoe erg je het ook vind. Ze springen bijna op je om hun waar aan je te verkopen. Als je een winkel ingaat om wat te kopen heb je gelijk de verkoopster in je nek zitten en als je wat koopt krijg je bonnetje, dan ga je betalen bij de kassa en dan moet je met dat bonnetje weer terug naar de verkoopster en die doet dan je aankoop in een zakje en het bonnetje houd zij. Erg ingewikkeld en het duurt allemaal zo lang! Intussen hebben wij heerlijk zitten luisteren naar onze gids. Hij heeft zoveel verteld , iedere keer komt er weer wat boven wat hij verteld heeft. Het is haast niet te onthouden.

Inmiddels zijn wij aangekomen bij de fabriek die heel veel potjes en pannetjes en sieraden van koper met keramiek maakt. Wij hebben een rondleiding gehad en gezien hoe het gemaakt wordt. Schitterend om te zien en na de rondleiding de gelegenheid om in de showroom te kopen wat je wil.

Aansluitend zijn wij richting muur gegaan. De gids vertelde ons dat wij niks mochten eten of drinken, want ze kijken daar niet zo nauw met de hygiëne. Verder zei hij ook dat we niet in gesprek moesten gaan met de verkopers die aan de voet van de berg staan. Ze smeren je 2 T-shirts voor 3 dollar aan en je wisselgeld vals. Als je gepast de 3 dollar betaalt dan krijg je de T-shirts niet.

Na dit hele gedoe met die marktverkopers onder aan de muur kwamen wij bij de kabel baan aan die ons naar boven bracht. Dit gaat namelijk een stuk makkelijker dan 1800 treden naar boven te lopen.

Het uitzicht was geweldig, zoveel bos en groen om ons heen en dan die muur je ziet geen begin en geen eind. Het liep erg zwaar boven, grote treden en kleine en stukken steil omlaag, liep niet echt makkelijk. Wij hebben onze ogen uitgekeken en na 1 ½ uur zijn wij weer naar beneden gegaan en ons door de kooplui geworsteld naar de bus terug. Dit wil ik nog vertellen, de gids vertelde ook dat de muur gebouwd is om de mensen die toen in Peking (Beijing wonen) niet weg konden lopen. Ook zijn er miljoenen soldaten vermoord en hun hoofd ingemetseld in de muur voor de spirit. Het tegenstrijdige is dat de muur gebouwd is om de Chinese te beschermen tegen de Mongolen...dat wordt ook weer verteld, maar in ieder geval waren het vrede mensen, met veel slacht partijen.

De terug weg naar Beijing gaan wij niet over de snelweg maar binnendoor. Daar zie je weer de muren langs de weg met een poort en huisjes er achter en heel veel armoede en verwaarloosde mensen. Wij maken nog een stop bij Mr. TIE. Dit is een thee huis waar je op traditionele wijze thee kan proeven. Ze hebben daar allerlei soorten thee voor alle kwalen, zoals hart en vaat ziekte, cholesterol, tegen maag klachten en slankthee. Het was heel erg leukom te zien hoe ze de demonstratie deed. Als het water kookt gaat de ketel uit. De thee zit al in een speciale pot met een soort mandje. Op een gegeven moment zet ze een mannetje op tafel. En giet daar het kokend heet water over en het was net manneke pies uit Brussel want het poppetje pieste over de hele tafel een straal water uit en dit betekende dat je het water op mocht gieten. Als het water niet de juiste temperatuur had dan pieste het mannetje niet. Verder was daar natuurlijk ook weer een showroom bij met alleen maar spullen voor de thee.

Speciale kopjes , theepotten en bekers . Bekers met Chinese tekens en als je daar dan de thee ingiet moet de thee even blijven staan. Op een geven moment gaat de beker aan de buitenkant verkleuren en dan zie je de afbeelding van de Chinese muur. Erg leuk om te zien. Dit theehuis is ook weer van de regering. Het is opgericht tijdens de Olympische spelen als ontmoetings ruimte voor de sporters.

Het was wederom weer een geslaagde dag, wat wij morgen gaan doen gaan wij straks nog op de kaart bekijken.